Böyle de post mu olurmuş diyeceksiniz belki ama gene de yazmak istedim. Bugün epeyden beri yapamadığım birşeyi yaptım. Gündüz vakti koşuya çıkmak. Koşu sonrası esneme hareketleri yaparken güneşe selam vermek için yukarıya baktım, bir de ne göreyim.
Çok güzel bir gökyüzü beni bekliyordu. Belki koşarken kafamın boşalmasının da etkisiyle bulutlara bakarak düşünmemecelere daldım. Hiçbir şey düşünmeden bulutlara ve gökyüzüne bakıyordum. Hiçbirşey düşünmediğimi bir müddet sonra anlayabildim. Kendimi çok özgür hissediyordum. Hatta kendimi hiçbir şey hissetmiyordum da diyebilirim. Eve girene kadar 2-3 farklı yerde tekrar gökyüzüne aynı bulutlara bakarak vakit geçirdim. Ne kadar uzun zamandır böyle birşey yapmamış olduğumu farkettim. Hatta birazdan bu iş için hatırlatma alarmı kuracağım.
Daha öncelerde Arif’in yazdığı doğayı inceleme fırsatı bulmak konusu aklıma geliyor. Kendimize bu fırsatları yaratmalıyız. Yaratmadığımızda eksikliğini hissetmiyoruz; ama yaratınca bu güzelliğin eksikliğinin farkına varıyoruz bence.
Namaste ! Saygılar !
